Ətrafına baxır,heç kimin bir-birini
dinləmədiyi zamanlarda
danışmağın necə asan olduğunu görür.Normal şəraitdə insanlar ünsiyyət
qurmaq üçün danışırlar.Bu fəalliyətin düzgün yerinə yetirilə bilməsi
birbaşa onların bir-birini
dinləməsindən asılıdır.
Dərdləşmə seansı belə təşkil olunmalıdır:
Dərdlər növbəli şəkilldə dilə gətirilməli,qarşılıqlı
hörmət çərçivəsində davam etdirilməlidir.
Təbii ki,yazılanlara proses zamanı riayət etmək biraz çətindir.
Hələ də bizim cəmiyyətdə...
Hər kəs ürəyini boşaltmaq istəyir,
lakin başqalırının giley-güzarlarını və
fikirlərini qulaq ardına vurmaqdan
kimsə əl çəkmirdi.Bəs niyə belə olur?
Məncə sualın cavabını axtarmaq,”Ən böyük dərd
mənimkidir”
düşüncəsinin geniş yayıldığı həqiqətini qəbul
etməklə başlayır.
Hamının(özündən başqa) xoşbəxt olduğunu zənn
edənlər,bu halı
ilahi cəza kimi qiymətləndirirlər.
Belə bir bənzətmədən istifadə edək :
"Yəhudi olmağa canfəşanlıq
göstərənlər,Ağlama divarı olmaq istəmir".
Onlardan biri susub,ürəyində öz-özünə
danışmağı daha məqsədəuyğun
hərəkət kimi qiymətləndirir.Belə bir sual
beynində,fırlanır,burulğana çevrilir :
- "Niyə insanlar bir-biri ilə
görüşür,bir yerə yığışır və
düzgün ünsiyət qurmamağa çalışırlar?"
Madam ki,etik qaydalara riayət etmirlər,
onda hörmətsizlik ənənələrini yaşatmaq üçün
toplaşmasınlar.
Bəlkə də başqalırının xəyallarında mövcud ola
bilməməkdən qorxanlar
bu tendensiyanı davam etdirirlər.Çünki,onlar
xəyal qura bilmir.
Təfəkkür etmədikləri üçün daxili aləmlərinin
xanaları qaranlıq, pəncərələri torludur.
Yaşadığın həyat haqqında nə bilirsən?
Bir ömrün filankəsin bir neçə dəqiqəlik
qurduğu xəyaldan ibarət olmadığını
iddia edib,tutarlı cavab vermək
çətindir.Xəstə qadın pəncərədən baxır və
xəyalında bir ailənin maraqlı həyatını
canlandırır.
Gözünə ilişən gözəl bir mənzilə orta
təminatlı ailəmizi köçürür.
Onların həyəcanı xəstə qadını sevindirir,onu
həyata bağlayır.
Xəstə qadın özünü həmin ailənin bir üzvü
olaraq qəbul edir:
Sevincləri ilə sevinir,kədərləri ilə üzülür.
Sadəcə bir xəyaldan ibarət olduqlarından
xəbərləri yoxdu ailənin…
Onlar əşyaları yerləşdirmək təlaşı ilə
işlərinə davam edir.
Gözlərdə canlanan xəyal o qədər maraqlı olur
ki,
başqa ailələr də bu atmosferin bir parçasına
çevrilmək istəyir.
Xəyal dünyasına girməyə namizəd olan ailəmizi
anlamaq lazımdır.
“Real” cahanda bədbəxt yaşamaqdansa,ürəyiyumşaq
xəstə qadının
rəngarəng xəyallar aləmində xoşbəxt olmağa üstünlük
verirlər.
Budur,qapı döyülür və açılır,salamlaşma
mərasimi
sonra içəri daxil olurlar.
Otaqların birində,ailə üzvlərinə
"xoşgəldiniz" demək üçün
gələn qonşular arasında söhbət gedir...
Hiç yorum yok